انتخاب ماده مناسب برای بخش های تر و خشک، بخش های تحت فشار و بدون فشار و تکیه گاه تجهیزات گام مهمی است. استانداردهای مواد مانند جامعه تست و مواد آمریکا (American Society for Testing and Materials) یا ASTM، DIN، BS، ISO و JIS اطلاعات زیادی در مود مواد آهنی و غیر آهنی ارائه می دهند. بسیاری از مواد توسط کدهای مخازن تحت فشار از کشور صادر کننده استاندارد انتخاب شده اند. اطلاعات این استانداردها توسط خواص فیزیکی مانند مدول یانگ، استحکام تسلیم، مینیمم استحکام کششی، ماکزیمم دمای مجاز کار، ازدیاد طول، ضریب انبساط و غیره تعیین شده اند.  اما کدها و استانداردها به طور واضح به بیان مناسب بودن ماده برای شرایط کاری نمی پردازند. این اطلاعات باید توسط مهندس خوردگی یا سایر مراجع تعیین شود.

– بخش های تحت فشار

تمام مواد مورد استفاده  در بخش های تحت فشار باید با کد ASME Boiler and Pressure Vessel Code, Section II مطابقت داشته باشند. تنها موادی که در کد مشخص شده اند باید برای ساخت مخزن تحت فشار یا تعمیر آن مورد استفاده قرار گیرند. تولید کننده باید هر ماده را پس از بازرسی با ترکیب شیمیایی، متالورژی و خواص قید شده تحویل دهد. تنش وارده بر هر قطعه نباید از میزان مجاز ذکر شده در کد فراتر رود.

– بخش های بدون فشار

مواد مورد استفاده برای بخش های بدون فشار باید با سیالات فرآیند و محیط اطراف سازگار بوده و قابلیت جوشکاری داشته باشند.

– الزامات کاری مواد

عملکرد یک تجهیز با عمر طولانی و بدون مشکل آن سنجیده می شود. هر ماده انتخابی شرایط کاری ویژه ای دارد که عملکرد تجهیز را تحت تاثیر قرار می دهد.

در مورد شرایط کاری ماده باید پارامترهای زیر مورد نظر قرار بگیرد:

1- استحکام

2- استحکام خستگی

3- شکست ترد

4- چقرمگی

5- خزش

6- مقاومت در حرارت

7-حرارت و خوردگی

8- مقاومت به خوردگی

9- حمله هیدروژنی

10- قابلیت ساخت

لینک کامل مطلب